Shit

Oramin is een vriendin van Urai. In tegenstelling tot een groot aantal van vrienden en vriendinnen die over heel Thailand verspreid zitten, woont Oramin nog steeds in haar geboortedorpke, heel dicht bij de school waar ze vroeger hun rok versleten hebben. Een boerendorpke in't kwadraat eigenlijk. Omdat het zo dicht bij Phimai is en Urai er af en toe moet zijn om familieredenen, ontmoet ze deze dus meer dan de rest. O.a. gisterenavond zijn ze in Ph. gestopt tijdens een rit van Khorat naar hun "hometown".

Oraminneke zit tussen Thomas en hare Pij in, da' 's hare vent. Slim, afgeborsteld en laat al het denkwerk aan zijne madam. Denk dat daar weinig ruzie gemaakt wordt.

Maar hier gaat het verhaal niet over. Oramin hare nick is er eentje die een beetje als shit (spreek sjit) klinkt. 'T is niet helemaal sh maar meer iets tussen ch en de franse g. Thomas heeft er geen probleem mee, hij kan het fatsoenlijk uitspreken. Ik daarentegen slaagde er niet in en gebruik dus maar gemakshalve shit. Is dat mens toch ter ore gekomen dat shit iets kakachtigs voorsteld, Urai wil ook niet meer dat ik shit zeg. Dus... ikke de flexibiliteit zelve noem haar nu Oramin, wat ten zeerste geapprecieerd wordt. Simpel toch..? Sympathiek meiske trouwens.

Motteke

Mot is natuurlijk hare nick, maar we hebben ze nog gekend toen het een Motteke was. Ondertussen uitgegroeid tot een stevige MOT.

'T is ergens de middelste van een serie hoteliers dochters, ze heeft hotelmanagement gestudeerd in Australië en werkt momenteel voor haar nonkel sjinees in Phuket, die er 30 speedboten liggen heeft. De zaak is zowat boven diene sjinees zijn hoofd gegroeid, zodoende dat deze man hulp nodig had van zijn nichtje. Geloof dat de zaak seastar noemt... of iets dergelijks. Toen wij daaraan kwamen, nu een 20j geleden runde ze nog het hotel van haar ouders in Phimai. Toen den Thomas er bij kwam heeft ze kilometers met dat ventje rondgesleurd. Het menske is echter altijd de vriendelijkheid en eenvoud zelve gebleven, ieder jaar als we in Phimai arriveren, pakt die het vliegtuig om goeiendag te komen zeggen. Hoef er niet bij te vertellen dat ons Thomaske hare favo is, maar er mee rondsleuren... dat gaat niet meer.

Soen Sang

Waar ze het blijft halen weet ik niet, maar eergisteren stond er een ritteke naar Soen Sang op het programma.

Ik vroeg hoeveel kilometer? Een Thai steekt dit echter allemaal niet in de kop en ze drukken een trip uit in uren. Ik, enige ervaring met Thaise logica wist dus, dat die uren schatting mag vermenigvuldigd worden met 2,5. Want ik weet wel zeker dat er nog een oeverloze sloot getetter en wat vriendenbezoekskes onderweg bij zullen komen. Haar schatting was 2h heen en 2h terug. Ik zag dus weer tegen een reis aan van 10h... dat klopte op een half uurke na. De bestemming was een brouche, als we geen begeleiding gehad hadden zaten we daar gegarandeerd nu nog rond te karren.

Ondertussen ons Thommeke pasiënsig wachten. Maar daar is hij dan ook heel straf in.

Een van die urenrekkers was een politiecontrole. Die gasten zetten de baan af en het minste dat er niet pluis is "teamoney". Wat klopte er ook weer deze keer niet? Den autotax, weeral te laat, hetzelfde als vorig jaar. 300 Baht onmiddellijk te betalen met de vrijstelling tot we terug met dat karreke in Bangkok belanden.

Een andere tijd rekker is een vriendinnen bezoekske. Vriendelijk meiske, al een beetje op jaartjes want het grijs kwam er al door. Gelukkig naast een ijssalon zodat we onze grolpot konden paaien.

Nog een sfeerbeeld van het stadje.

Office

In't hotel, op 't eind van de gang staat er een zetelke. Men kan de vensters aan beide zijden open doen zodat er een constante luchtstroom ontstaat. Van de meiden, er lopen hier een stuk of 10 rond, mag ze daar haar pafke doen. Van de moment madam 's morgens de ogen opent, trekt ze naar ginder om haar pafke en hare feesboek.

Dagje relax

'T regent pijpestelen, geen ouwe wijven, deze keer. Moet vandaag nergens naartoe met de voiture, dus "de" gelegenheid om eens extra vroeg aan den aperatief te beginnen.

Note 8

Thuis hadden we nog een veroordeelde Samsung note 8" liggen. 'T was eigenlijk eentje van de kleine, want hij heeft die hier in Thailand nog van zijn eerste communie geld gekocht. Verleden jaar heeft 'em deze note laten vallen, met als gevolg ... het venster kapot. We hebben dit in Th. wel laten vervangen, maar sindsdien is het van kwaad naar erger gegaan, de batterij zwelde op en duwde het nieuwe venster er terug uit. Ben er in België mee naar een specialist geweest, maar na een half jaar daar gelegen te hebben was de diagnose: niks meer aan te doen, gooi maar weg. Vermits ik niet zo'n wegwerp type ben dacht ik bij mezelf, neem hem mee naar Th. om te zien wat ze ervan denken. Zo gedacht, zo gedaan. Ik durfde eigenlijk niet met die opgezwollen batterij het vliegtuig op omdat die onderweg misschien zou kunnen uiteenspatten, m.a.g.v. De opgeblazen batterij er nog zo goed als mogelijk uit geprutst, maar de hele zooi zag er zo schabouwelijk uit dat ik een mogelijke herstelling nog nauwelijks zag zitten. Dus tegen beter weten in... in Khorat zo'n zaak binnengestapt en aan diene pee achter de balie gevraagd of er nog iets aan te doen was? Hebde een uurke, zei die? 'K zei, ba ja, waarom niet? Diene pee begon aan dat ding te vijzen en na een uurke was die klaar. De kleine zijne note is hersteld... en content dat die is.

Avondmarkt

Sinds den ouwe niet meer mee komt, sleft ze gevoelig minder over de avondmarkt. De kleine was nogal zeurderig omdat het: te vochtig, te warm was en er teveel ongedierte rondvloog. Om hem iets of wat genietbaar te maken heb ik hem een zak cola gekocht, een zak is het eigenlijk niet meer. Heden dage is het een plastic pot met een soort van draagtas.

Toen ik vroeg om eens van zijn zak te mogen drinken, keek ie wel raar op!

Rainy and clouded

Buiten regelmatig een flinke "bijs rijgen" en een verstoken zon achter de wolken is er niet veel meer te beleven. Al dat ik daar niet teveel problemen om maak, want den temperatuur blijft te doen. Tot mijn grote ontsteltenis moet ik dan vaststellen dat vanaf zondag de zon van partij zal zijn met temperaturen een stuk in de dertig. Amai mijne frak.
Gisteren nog een partieke gedaan met wat thaiën uit de madam haar vriendenkring. De venten zuipen zich dan gewoon zat, de vrouwkes blijven min of meer onder controle want die moeten hunne last verkoper nog, zonder toebber, proberen in't bed te krijgen. Den deze, kurkdroog, nog een goeie 60km voor de boeg naar het hotel. Plezant dat da' was?

Van links naar rechts: Urai, Dom, Malai, Teiuw

Een foto van de venten heb ik voorlopig niet. Op de gezichten kan ik geen naam plakken want die zijn zo moeilijk uit te spreken dat ik ze niet kan onthouden en zeker niet neerschrijven. Toch nog eentje van achter den hoek.

Van links naar rechts: Den dorps pompier' heeft een pompiers auto en is altijd van dienst. Daarnaast' de man met de eeuwige glimlach Bennikik, dan de kleine, hierna den tietsjer wat bij nadere toelichting the teacher bleek te zijn. De rest is gekend. Eentje ontbreekt nog, dan wel eentje waarvan ik zelfs de naam kan onthouden: Pij. Staat niet op de foto, zal juist pissen geweest zijn,.

Automatisch grasmachine terug in dienst

Het onschuldige negeren heeft gewerkt. Het grasmachien is terug in gang geschoten. Dat zullen dan wel een enkele dagen beeld zonder klank zijn, maar liever "dat" dan gedegusteerd te worden door allerlei ongedierte, dat je niet ziet maar je toch flink wat beten en jeuk bezorgen.

Chiwawa

De jongste dochter van den hotelbaas heeft er nu ook twee Chiwawakes bij rondlopen, samen met dienen engelse Buldog. Grappig trio, de chiwawakes samen ne goeie kilo schat ik en den BD zal niet ver naast de 40 zijn.

De C' kes vallen nogal mee, ondanks dat het maar tengere dingskes zijn, gedragen ze zich toch tamelijk hondachtig. Omdat hier nogal veel sjinezen rondlopen moeten ze dus geen schrik  hebben om in den een of andere zijne pot te belanden, den andere daarentegen...

Nieuwe kracht

Den oude is gestolen en diende dus vervangen te worden. Die van ons geen goesting om er veel aan te besteden, dan maar een okazieke gezocht en gevonden in een speciaalzaak van 2de hands bosmaaiers.

Diene manager van die 2de handbosmaaierzaak had er zo'n goeie 200 staan. Ik vroeg hem, via die van ons natuurlijk, waar hij zijn stock vandaan haalde? Die zouden allemaal komen van Japan, want tweetaktmotorkes mogen daar niet meer. Wat doen die Zjappen dan? Die sturen al hun afgedankte rommel naar Thailand. Sinds hunne Fukushima hebben ze daar redelijk wat te compenseren wat het milieu betreft. Blijkbaar kunnen ze nen zjap vanalles in zijn oor draaien. Dus wij zijn nu de bezitters van een niet meer in zjapan toegelaten Zjapaneze bosmaaier.
Wat was er nog te kopen in die zaak?... Niks, alleen maar bosmaaiers. De verkoper was wel genen dikke maar zag er gelukkig uit. Ni te veel boegeren en toch in leven blijven, 't is er weinigen gegeven.

Oude rakker

Den deze wordt niet gestolen en doet nog altijd zijnen job. 'T ziet er wel erg vooroorlogs uit. Zelf den Thai moet ermee lachen. Allee, de onderontwikkelde soort dan toch. Want die hebben geen nagel om aan die kloten te kratsen, laat staan zo'n ferm masjien.

Maar die van ons kan er niet mee werken, dan kijkt die zo vanuit haar ooghoeken naar mij. Maar ik weet niet wat ze daar mee wil zeggen en ga terug naar binnen bij den airco.

Muuch

The day after. Waarschijnlijk had ze gedacht dat ik tegen een hoog tempo, zwetend en stinkend, ging putten kappen om haar bamboo te planten.

Maar dit was tegen haar zjip. Heb ze daar schonekes laten staan en ben terug naar het hotel gereden. Heb gezegd dat ze maar moest bellen als ze iets nodig heeft. De kleine neemt ook een snipperdaggeske, maar bij nader inzien.... heeft die hier al iets anders gedaan?

Ga vandaag, de muuch, van gisteren royaal kompenseren.

5555555555555555555

Het leven kan eenvoudig, maar toch zo heerlijk zijn!

Een over en weerke naar Ubon Ratchathani

De madam moest perse van diene dikke bamboo hebben om in haren hof te planten. Er bleek ergens rond de kanten van Ubon Ratchathani nen baboo goeroe te wonen die die dingen van zuid-Amerika invoert, want in heel Azië hebben ze dit soort kruid niet. Dus den deze, denk maar niet dat het met zijn goesting was, richting Ubon. Ik kan me niet indenken dat ze beseft wat het betekend om zo'n rit op 1 dag zomaar eens efkes af te haspelen. Niet vergeten dat het overgrote deel moet gereden worden op een tweevaksbaan zonder zelfs maar een fietspad langs. Ook niet vergeten dat het bij het terugkeren donker was als in een wijvebroek en een groot gedeelte diende gereden te worden in een onweer, waarbij het water bij momenten een paar meter hoog opspatte. Telkens ik in een van die diepe plassen verzeild geraakte kreeg ik een serieuze snok aan 't stuur zodat "het stuur losjes in de pols" onmogelijk was. Manmanman... wat een leven? Waar is den hond dat ik hem achter zijn oren sla!

Ginder viel het nogal mee, de goeroe was ne mens die in "the Ustates nights" gestudeerd heeft. Goed te herkennen aan zijn perfect Engels, nen Thai met de beste bedoelingen kan zich nooit in het engels uitdrukken zoals deze pee. Zelf werkte die in de bankwereld, het bamboe gebeuren was zijn hobby. Zijn missie eigenlijk, want hij wil deze bamboo, omdat het ecologisch een uitstekend produkt is, in heel Azië verspreiden. Hij wordt ook "worldwide" gevraagd om lezingen te geven aangaande dit onderwerp. Een boerke was het dus niet, wel een welopgevoede en goed opgeleide rasechte Thai. Neem aan of niet, veel lopen er zo hier niet veel rond.

De kleine

De kleine is me ondertussen in lengte al voorbij gevlamd. Ge hoort hem kraken als die slaapt. Hij vreet me de oren van de kop. Heb er al aan gedacht om een crowdfunding te starten om terug thuis te geraken.

Ze beginnen uit te dunnen

Het begint hier serieus mis te lopen met de expats. Eentje, een duitser, gesneuveld omwille van een hartaanval. Zag diene pee bijna dagelijks. 'T was een carnaval entertainer die maar een paar maanden per jaar, rond de carnavalsperiode natuurlijk, werkte. Voor de rest zat die hier in de buurt. Dan nog een Zwitser ... geaccidenteerd. Ongeval met zijnen brommer, al dan niet met zijnen buik vol bier. Zou met zijn mopy frontaal tegen een auto gereden zijn, ook niet slim volgens mij. Verschillende breuken aan armen, benen en bekken. Heeft drie maanden in Bangkok hospitaal gelegen. Natuurlijk totaal mismatch, blijkt dat die hier en daar verkeerd in elkaar gezet is. Nu is die terug naar Zwitserland. Zullen ze die waarschijnlijk opnieuw met een brommerke tegen een auto moeten sturen... ten einde met een wit blad te kunnen beginnen. Godmiljaar... ik lijk Geert Hoste wel! Hij was invalide, al op zijn veertigste in Thailand verzeild. Heb er nooit iets aan miszien, volgens zijn vrienden was het een gewoon profiteurke van de Zwitserse ziekenkas. Nu heeft hij die wel echt nodig. Zo heeft hier ooit nog een Zwitser rond gesjaffeld die nauwelijks nog kon gaan. Ook een invalide. Vroeg hem waarom hij zo sjaffelde, 't was iets met zijn benen dat kon geopereerd worden maar wat hij niet liet wou laten doen. Vroeg hem waarom? Haa zei die, dan trek ik 40% minder invalidegeld! Rare gasten die Zwitsers. Denk dat we bij Maggie geen keuze zouden hebben. Het was nogal een chagrijnige tip en is hier met ruzie naar andere oorden getrokken, Schiet er eigenlijk alleen den Heinz nog over, begint echter ieder jaar meer en meer op "Pierrot le mort" te trekken. Is er al 76. Van zijn vel kan men ondertussen trommelvellen en horlogebandjes maken. Brave man, niet zoals ik, maar toch redelijk in de buurt.

Terminal 21

Ze hebben in Khorat een nieuw shoppingcenter gebouwd, allemaal wel heel sjiek en wow, maar ik zie hier veel volk. Het geheel doet nogal kitscherig aan, dat zal dan wel zijn hetgeen in de smaak hier valt zeker?

Dan maar een koffeke gedronken in een van de tientallen koffiebarretjes.

Een vuurtoren

Den eifeltoren

Big Ben

Een vlieger aan't plafond

Een turks huiske

Fr'isco bridge

Overall Japanse weesees.

Eerlijk geschreven, heb deze niet geprobeerd. De verschillende stappen van de pot waren afzonderlijk in te stellen. Had dus geen goesting om, na een mislukte poging, de rest van de dag met een natte zak of een verbrande aars rond te lopen.

Fiore

In Phimai, heel toevallig, een restaurantje ontdekt met niks anders dan westerse gerechten, gerund door een vriendelijk Thais echtpaar. Alles homemade. De jongere Thais lusten het wel, 't was er bij momenten behoorlijk druk. De kleine heeft hier eens flink gas kunnen geven, hoop dat die nu een paar dagen toekomt.

Pizza, kipnuggets, wafeltjes dessert... alles schoof netjes binnen. Een plaatske om te onthouden en terug te komen.

Geboortedorp

Gisteren naar haar geboortedorp gereden, om niks specifieks, maar ze wou graag zien hoe het met de rijstvelden was gesteld en van de gelegenheid gebruik maken om enkele vroegere schoolvriendinnen te bezoeken.

Het hangt zoonlief dik zijn voeten uit want hij dient steeds uit te stappen om zich te laten keuren en te betasten. Als het dan nogal jonge kippetjes waren zou het nogal gaan, meestal zijn het echter van die mollige madammen op leeftijd.

Opkuis van de "home" brouche.

Ze is werklui aan't zoeken voor den opkuis van den hof. Ze had er al wel eentje gevonden maar die vond de pree te laag. De pee had liever een ministerpree. Hij had niet eens de kans om een bod te doen of "ja maar" te zeggen... en mocht gaan. Op naar de volgende. Het probleem is dat er rond dezen tijd de rijst aangeplant wordt. Degenen die "hof-opkuis-werkskes" willen doen zijn dus niet beschikbaar. Uiteindelijk toch een boerke met trakteur gevonden om eraan te beginnen. Op nauwelijks 5 uurkes geklaard.

Voor:

Tussendoor:

Na: