Gekke zus

Eigenlijk gênant, maar toch eens een pogingske doen. Voor de beschaafde wereld eerder een zeldzaamheid, in Th, uit het dagelijks leven gegrepen van "jean et janine".

Er was eens een schoon meiske, een klein beetje eigenzinnig, want ze wou haar eigen weg gaan. Ze ontmoette een jongen, niet eens nen hele schone, die haar hemel en aarde beloofde. Een mooi prater dus. Haar ouders waren niet zo erg opgezet met de keuze van de dochter en hadden dus liever dat ze mijnheer de mooiprater, die niet van een gegoede familie kwam, dumpte. Maar eigenzinnig als het mooie meisje was, ze dreef haar zin door en trouwde met die niet zo schone jongeling. Ze bouwden een huizeke, vergelijkbaar met hier een amateuristische stal, op de eigendom van de vader van het mooie meisje. Er kwamen twee kindjes, dus er moest gewerkt worden om wat zaad in het bakske te krijgen. Hare vent die liever lui dan moe was en niks liever deed dan de hele dag met de buren te tetteren, kon het goed hebben dat vrouwlief op het land ging werken voor een belachelijk bedrag en dan nog in de snikhete zon. Wat eens een mooi meiske was, werd een niet meer zo aantrekkelijke vrouw, ernstig aangetast door de brandende zon. Maar toch was manlief ambitieus, hij was graag landeigenaar geworden. Vermits van zijn kant of van hemzelf niks te verwachten was, vroeg hij zijn vrouw of haar vader, die al wat ouder was, zijn land niet zou willen verdelen onder de drie kinderen. Men kan wel raden dat de ouwe man, die zijn schoonzoon niet eens kon uitstaan, nogal agressief reageerde en het voorstel vakkundig de nek omwrong. Doch schoonzoon zijn ambities luwden niet en begon al enkele octaven hoger zijn vrouw te bevelen dat ze haar deel van vaders grond zou opeisen. En zo ging dat maar door, psychisch kapot onder druk van haar vent en de weigering van haar vader. Het arm schaap geraakte hierdoor totaal gedemotiveerd en aan den drank. De schoonzoon werd agressief en op zekere dag takelde hij zijn vrouw zo erg toe dat ze in het ziekenhuis diende opgenomen te worden. Over het ganse lichaam blauwe plekken en enkele gebroken ribben. Pa en ma werden ziek van hetgeen er naast hun deur allemaal afspeelde en wachtten tot er een oplossing uit de lucht zou komen vallen.
De jongste zus had het allemaal aanzien, maar dit was toch wel een stap te ver. Ze riep, traditiegetrouw, een dorpsraad bijeen, bestaande uit familie en kennissen van haar zus, familie en kennissen van de schoonzoon en nog enkel onpartijdige lieden. Dit alles omkaderd met de nodige spijs en drank. Het besluit was, de twee moeten scheiden en schoonzoon moet de eigendom van de vader verlaten. De geteisterde vrouw was ondertussen verhuisd naar een andere plaats, ver verwijderd van hare zot. Doch dit uitschot bleef in het huis wonen, hij bleef schoon naast zijn schoonvader zitten, wat natuurlijk niet hielp om de oude man enige rust te geven. Om van hem af te geraken hebben ze dan maar het huis tot tegen de grond afgebroken. Toen moest die wel weg, want hij had geen dak meer boven zijn hoofd.
het mooie meisje van weleer heeft het allemaal niet verteerd en is nu opgenomen in een psychiatrische instelling, of er genezing mogelijk is niet geweten.

Epiloog. Dit is een verhaal van een van de zovele schrijnende toestanden in Thailand. Thailand, mooi van buiten en door rot van binnen. Een land met uitzonderlijk veel rijken, maar het overgrote deel in bittere armoede.

Graptjen van Thomas

Dat Thomas ne grapjas is dat zullen we allemaal al wel weten. Soms probeert die zijn moeder eens goed te sjarelen.

Hij had een paar "namaakstrontjes" op het deksel van de WC achtergelaten. Toen zij het toilet betrad stond die bijna te kokhalzen bij het zien van hetgeen Thomas had achtergelaten. Hij kreeg het dan ook behoorlijk naar zijn voeten voor hetgeen hij had uitgespookt. Dat hij hierbij nog flink in zijne lach schoot en probeerde uit te leggen dat het een grap was, hielp niet direct om zijn moeder te kalmeren. Die moest nog effe bekomen. Blijkbaar kan men in Th. met kak - en pis moppen niet lachen

Rijst pellen

Een Thais rijstboerken oogst zijn rijst en deze wordt in zakken in een soort verluchte bewaarplaats verzameld. Hij gaat zijn rijst pas laten pellen wanneer hij die nodig heeft. Enkele jaren geleden werd het pellen nog betaald met een gedeelte van de de rijst, maar heden dagen is er in het dorp zoveel concurrentie dat men al content is met hetgeen ervan het pellen overschiet. Heb enkele kiekjes geschoten welke het duidelijk zouden moeten maken hoe het pellen in zijn werk gaat.

In deze hut staat het machine opgesteld.



Dit is een rijstpelmachine, al redelijk recentelijk want heb er al kaddukelijker gezien. Dit is er eentje met een ijzeren gebinte, de oude zijn nog van hout



De zak van het boerke wordt in een trechter gekapt



In de meervoudige zeef onder de trechter heeft er een afscheiding plaats van vuiligheid, stof en takjes met de rijst. Het grof vuil wordt met de hand weggenomen



Onderaan de stofafscheiding, wat ze hiermee doen weet ik niet. Zou er wel van verschieten dat ze dit zouden wegkappen.



Natuurlijk zijn er een aantal kijkers met bijhorend getetter, aanwezig



De rijst passeert via een rits zeven en krakers tot die gepeld is



Laatste faze van de zeef/kraak bak



Hier wordt de gepelde rijst verzameld



Ergens een tussenproduct, fijner gemalen rijstpellen die dienen als visvoer



Hoofdzakelijk gebroken rijst, wordt niet meegegeven. Wordt waarschijnlijk door de peller zelf opgegeten.



Uitlaat van de machine. Dit zijn de pellen van de rijst die dienen als varkensvoer.



Het geheel wordt aangedreven door 1 motor, dewelke op zijn beurt verschillende assen in eerste en tweede graad aandrijft.



Tot een derde as toe



Fotoke van de omgeving, hier zijn ze vergeten van de nieuwjaarsversiering weg te nemen.

Mud

Het boerke met zijnen tracteur heeft hier flink te keer gegaan. Dit, samen met de overvloedige regen van de laatste weken hebben ervoor gezorgd dat het geleeg herschapen is in een echte modderpoel. De motorvarkens zouden er vree content mee zijn.

Het is niet meer mogelijk om den auto te keren, moet nu dus achteruit naar het huis door die glibberige brij. Effekes links of rechts en we zitten vast. Plezaaaaaaaaant!

Als't dringend is?

We zitten dus op een stukske land dat vroeger rijstveld was. Daar er hier en daar nog een lappeke grond vrij is waar nog rijst wordt op verbouwd, is er dus nog activiteit in de buurt. Zo ook vandaag, het regende pijpenstelen ...

En een rijsteboerke deed rustig verder of er niets aan de hand was. Nochtans, het hemelwater is tamelijk fris dees dagen.

Bomen

De madam gaat er nog voor zorgen dat ze hare bamboe en haar bomen geplant krijgt. Dit jobke gaat uitgevoerd worden door de waterleiding mannen. Die zijn multi multi skill!
Eerst een meetingske! Veel "yekyek" zonder evenveel resultaat!

De moderator, In een voor mij zeer pijnlijke kakhouding.

Peeke, 72. Nog goed te poot... hoe kan het anders?

Den benjamin, 62. Tractorbezitter, heeft hiermee den hele lap grond in frut gereden, maar dit is weer een ander verhaal.

'T is zoals Pa stier tegen Zoon stier: op't gemakske en we pakken alles

Mijne rug doet zeer van er naar te kijken. Waar is den tijd dat ik dat allemaal zelf (moest) deed.

Toch twee vriendelijke jongens, dat ze den telefoonnummer van die gasten maar niet kwijtspeelt.

Waterleiding

Ze hebben het goed gedaan, de jongens! Ze hebben wel geen koord gespannen, maar "who cares"? TIT

Om de 25 m een extra kraantje voor ik weet niet wat. Opdracht van de madam.

Aan iedere kraan een versteviging met een paal (tje) om het geheel een bekke op zijn plaats te houden.

En als sluitstuk een iets of wat eigenaardige aansluiting naar de waterleiding in het huis toe. Een "snok" hoort er blijkbaar bij. TIT

Pattaya Phimai

Nikske speciaals aan deze rit, met uitzondering misschien  het ommetje langs de famillie (beurks!)

In Bang Na, haar vader en haar gekke zus mee gescharreld. In plaats van 6h reistijd is dat er weeral 13 geworden. Met als gevolg... den deze kon weer in de pikkendonkere van Bang Na naar Phimai karren. Al ma sjans dat het droog gebleven is. 

Pattaya

Pattaya... altijd bijzonder. De omgeving veranderd terwijl je er staat naar te kijken. In niks meer te vergelijken met een 20-tal jaren geleden. enkele kenissen opgezocht

Den Ierse pub aan de Royal Garden kunnen we maar moeilijk voorbij



Er was een ontmoeting gepland met Nanza, maar omdat ons moe schrik had van het verkeer is hij naar ons toe gekomen, hij moest ons persee zien. Hij was vergezeld van zijne kleine en zijn zus. Een accountante ergens in een van die bedrijven rond Rayon. Als er iemand ne kandidaat moest weten, ze heeft nog haar bloemeke en het is plukrijp, 36 lentes.



Stukske mogen meerijden met de Nan zijn gloednieuwe mercedes, van't zuid naar 't noord. Onze kleine had geen goesting mee want hij dacht dat 'm te voet moest gaan.



Dineeke met Polleke ergens in een hotel op Nuklea. Met bijhorende serenade, betaald door Polleke



Een buffet, ni slecht en niet al te prijzig.



Bij diene sjinees geraakt ze ook niet voorbij, die heeft DikkeLuu nog eens goed bij zijn slippen gehad. Alle... een verhaal op zijn eigen.



Oei, hier stond vroeger een piekfijn bar/restaurant voor het sjikke publiek dat nog voldoende in orde was om nog jaren mee te gaan. Maar nu plaats moet geven voor een groots opgezet congrescenter




Ook moeilijk te passeren zonder binnen te gaan



Madam ne reuzencoctail en ik een armzalig bierken.

Het prot

'T duurt te lang en dan gaat die aan het mokken. Ondanks zijn bloed, is Thailand zijnen dada niet. Excuses zijn: te heet, te nat, teveel beesten, niet genoeg data, ze verstaan hier niks en nog talloze andere zaken die buiten zijn standaard vallen. Als ik hem er op wijs dat dit het land van zijn moeder is en hij 50% Thais bloed heeft, wordt dit steevast gemilderd naar 1%, als hij in zijne goeie is maximaal 5. Maar er wordt beterschap vermoed, als ik hem zo vanuit zijn ooghoeken naar de schone meiskes zie kijken...? Wanneer ik hem daarop betrap, loopt die rood aan.

Enkele mokactie foto's:

Loan shark

Loan Sharks zijn personen die geld lenen aan personen die er dringend naar op zoek zijn en niet (meer) terecht kunnen bij een reguliere financiële instelling. Personen die zich hieraan begeven zijn meestal personen die niet meer weten van wat hout nog peilen maken, dus de put dieper maken om een andere te vullen. Loan Sharks zijn dus mensen van het allerlaagste soort dat er bestaat.
Surprise, surprise, een van Urai 's betere vriendinnen presenteerde zich om een som geld (500000 bth) van haar te investeren. Ze zou 5%/maand opbrengst garanderen. Urai heeft feestelijk bedankt en heeft dus die "een van haar betere vriendinnen" afgestoten. Pas op, dit mens heeft een hele status in haar dorp, nochtans weten de dorpelingen wat ze doet. Ze noemen dat in Thailand: slim!

Polleke

Polleke is zijn roepnaam, eigenlijk noemt die Paul, maar zo kent niemand hem. Hij was nog een broekje toen ie begon als salesman, vandaar. Ik ken hem dus vanaf het krieken van zijn carrière, niet zomaar den eerste de beste yuppie op een rij, maar eentje die weet dat klantentevredenheid belangrijker is dan een ongefundeerd showke opvoeren. Hij heeft x-aantal jaren geleden zijn vrouw verloren wegens "de ergste ziekte" en is achtergebleven met 2 bijna volwassen kinderen die beiden universiteit lopen. Het verlies van zijn vrouw heeft Polleke doen nadenken en heeft daardoor de "je-leeft-maar-eenmaal-hoed" opgezet. Polleke heeft niks te kort en kan omwille van "slimme tax constructies" op ruime voet leven.
Maar wat heeft Polleke nu met Thailand te maken?
'T is een reislustige tip en op een trip naar Thailand, gekozen en uitgestippeld door zijn kinderen... Ni' moeilijk te raden, Polleke ook maar een mens, heeft er een Th. vrouw ontmoet en is ermee getrouwd.
Ben dit ook maar allemaal te weten gekomen via een ex-collega die nog steeds aan het werk is. Omdat de Pol zo ne sympatieke gast was heb ik via diezelfde ex-collega terug contact kunnen maken en hebben we de ontmoeting in Pat's kunnen regelen. 3 goeie dagen, 555555555

Pimai Pataya

We zijn naar Pattaya gereden om wat te shoppen en eens iets fatsoenlijks te kunnen eten.

Er is ook een ontmoeting gepland met Polleke zijn familie. Da' 's allemaal wel snel gezegd, maar Pattaya vandaag is niet meer hetzelfde als Pattaya van 20 jaar geleden. Is het me hier druk zeg. In Bangkok is het ook druk, maar daar kan je tenminste min of meer op je gemak in de file staan. Da' 's hier helemaal geen waar. Er zijn al eerst de taxis die het linker baanvak verstoren. Dan de autos van die onnozele toeristen die te mottig zijn om zo'n batbuske te betalen, als sauske daarover de zwerm brommerkes die nog nooit van een verkeersregel hebben gehoord en nog maar te zwijgen over de niet meer te tellen busladingen sjinezen die ze her en der in de stad droppen. Dat ik daar zit rond te karren met een overmaatse bak maakt het allemaal niet makkelijker.
In ieder geval, de kleine happy happy, die heeft zijn eerste super dubbele big mac al binnen. Hij was een beetje bevreesd dat hij die wel zou binnen krijgen, maar aan de snelheid te zien waarbij hij deze kleine hindernis binnen schoof, was zijn vrees totaal ongegrond.

Boskap

Onze madam haren hof lag er maar verwaarloosd bij. Ieder jaar wordt er wel opgeruimd, maar wat wildgroei van de bomen betreft diende er toch wel een en ander gedaan te worden. Omdat dit werkske nogal imens was en den deze niet bereid was om ook maar een poot te verzetten, diende er dus beroep gedaan te worden op externe mankracht. Niet zo simpel om die te vinden, want ondanks dat de lonen voor dit soort van werk vrij laag liggen, wilden de meeste kandidaten toch wel een directeurspree vatten. Dus ... niet aanvaardbaar voor de madam. Tot een van haar vriendinnen zich aandiende en haar verzekerde dat ze wel wat werkvolk in haar dorp kon ronselen en dit voor een correcte prijs. Een vriendin met puppy oogskes!

Wordt vervolgd

Der Joseph und Somkit

Hij, een Zwitser, moddervet 150 kg droog aan den haak, zij een Thaiïneke al wat op leeftijd. Hij spreekt een soort van zeer plat duits. Dus alle zeilen bijzetten om iets van zijnen uitleg te snappen en om mezelve voor hem verstaanbaar te maken. Dus... een conversatie met hem is gene kattepis. Maar 't is ne brave vent, ni gelijk mij, maar toch redelijk in de geburen.

We zien ze niet elk jaar, maar toch met een regelmaat. Daar de pensioenen in Zwitserland wel hoog zijn, maar voor hem te weinig om op 150 kg te blijven, heeft onze Zwitserse kennis een bijverdienste. Nl, kaas, ham en saucis maken, worsten draaien. Als die arriveert mag ik steeds van zijn producten proeven, deze keer was het kaas en ham. Spijtig genoeg had die geen saucis bij.

 'K kan verzekeren, als je al ettelijke weken dat Thais gedoe door de keel aan het steken bent, dat deze proeverij weer een soort van oase in een woestijn was. Mensenlief! Toch spijtig van die saucisse!

Leerlingenvervoer

Ondanks de moeite (?) die de centrale regering hier doet om de leerlingen toch iets of  wat veiliger van en naar 't school te brengen, wint de hardleersheid van de lokalen het pleit. Op vraag of dit niet gevaarlijk is, krijg ik als antwoord: er gebeurt toch niks! Weet wel dat menig falang die hier woont zijn kinderen met dit soort vervoer niet meegeeft.

De lijntrekkers

Maw, de mannen die de markeringen op de staat aanduiden. Ze waren met 7, nogal veel mijn inziens, maar als je ze bezig ziet snap je waarom. Ze hebben alle zeven een afgebakende functie. 2 signal gevers, 2 traceurs, 2 pinzetters en last not but least de spuiter. Die eigenlijk ook mechanieker is, want het machien laat hem nogal eens in de steek. Dit tot groot ongenoegen van zijn collegas 55555555555!
Met de handen in het haar, dat verrekt machien doet het niet! 

Om te beginnen prul natuurlijk, de mech, heeft al werk!

Koord spannen met vereende krachten, moet schoon stijf staan.

Afstand meten.yy

Afstand tussen de meten bepalen.

 Kontroleren dat de koord wel in het midden van de weg ligt.

De signaalgever heeft ook job. Het schilderwerkske wordt uitgevoerd gedurende de normale trafiek. Op de momenten dat ik den boel aan het gadeslaan was hebben ze er geen platgereden, maar ik denk wel te mogen veronderstellen dat van de mannen die deze stiel doen,  er toch een x-aantal naar het hiernamaals verhuizen.

Tenslotte kan de spuiter aan de slag.

Ze kunnen 25 m in eenmaal doen, daarna begint het spelleke opnieuw. Vriendelijke gasten trouwens. Mits samenleggen van hun kennis over de engelse taal konden we elkaar toch min of meer verstaan.

Fjoeneral

Tijdens ons bezoekske aan Smaan en Tak, werden we door Smaan uitgenodigd om naar de begrafenis van zijn tante te gaan. Verschillende leden van hun groep zouden aanwezig zijn. Dan begint er bij mij een belletje te rinkelen.... zuipfeest.... Wat natuurlijk zo ontaarde. Urai kende dat mens, het was er eentje uit haar vroegere buurt.
Een lijk gaat daar een soort hoven in. Het deksel van de kist wordt opengemaakt, het lichaam wordt gedraaid en ze kappen er een bidon mazout overheen, daarna wordt het zaakje in brand gestoken en in den hoven geschoven. Ondertussen slaat de zwarte walm alle kanten uit. Van het moment de kist helemaal in den hoven zit wordt deze afgesloten met een stalen deur. Deze combinatie zou ongeveer een nacht lang branden. Om de 2 a 3 uur gaat de stoker van dienst kijken of er nog vuur is en indien nodig wordt er gepookt. Ondertussen zitten er een twaalftal boedapaters een onverstaanbaar en lijzige broebeltaalzang ten beste aan't geven. Ik hoor geen enkele onderbreking van dit gejengel, vermoed dus dat ze op elkaar afgestemd zijn.

Eindigen met lekker pintje.

Opical cable

We willen het erf oprijden en er staat een pick-up geparkeerd.

Vroeg me af wat die gasten hier allemaal kwamen doen? Er was een schoon meiske bij, dus den drempel om iets te vragen was zeer laag. Het bleek dat ze er een optische kabel aan het leggen waren voor internet en consoorten. Hier trekken ze dat samen met de elektriciteitskabels door de lucht... zo gepiept. Er lag er al eentje van AIS, den deze was van CAT. Er zullen dus in de komende tijd nog redelijk wat kabels gaan bijkomen, want hier is wel concurrentie. Maar de klone streken die die mannetjes moeten uithalen is niet met woorden te vatten, zie foto' s

Msaan en Tak.

Uiterst aimabel koppelke, hij een onderwijzer en ouwe snoeper, zij een zelfstandige coffeeshop keeper en een jong rits ding. Het valt in Thailand zeer zelden voor om ergens ontvangen te worden en niet direct de portemonnee te moeten open doen. De brave man Smaan lacht altijd, heb die op geen enkele moment met een serieus gezicht gezien. Als hoofdreden van die smile zie ik daar wel zijn Tak verantwoordelijk voor. In zijn vriendenkring noemen ze hem "Smile". In BE zouden ze er waarschijnlijk een elefantino van gemaakt hebben.

Tak, zoals eerder geschreven enkele jaartjes jonger. Ni teveel eten aan, maar e modelleke om soep van t' eten.

Wat is er nu speciaal aan dit koppel? Smaan zijn schoonmoeder is inwonend. Die bereddert daar het hele huishouden. Wat houdt dit in? Smaan en Tak komen thuis van hun werk en er is niks meer te doen. Wat doen die twee dan? Zuipen, hij alle dagen zo'n kleine fles whisky met ijs en water, zij alle dagen twee grote flessen Chang. Bij deze gelegenheid heeft hij wel moeten gaan bijvullen. Maar 't is allemaal geen geur en maneschijn. Schoonmoe begint meer en meer de plak te zwaaien en bemoeit zich met alles en nog wat. Schoonmoeders... nergens ter wereld een zegen. 5555555555

Bang Wang Phon

'T zijn serieuze 1-dags tripkes die ze uit haren hogen hoed tovert. Maar ja, 't weer zag er niet al te best uit en om ze een hele dag in't oog te houden terwijl ze haar moer in haren hof aan 't af wroeten was had ik nu niet echt goesting. Dus op pad!
Effekes Google maps raadplegen, geschatte reistijd 7h56'.

Comfortabele rit, voor 75% viervaksbanen dat zag er dus redelijk goed uit. We waren nog maar net buiten Phimai, lag er al een kamion ondersteboven in de gracht. Waarschijnlijk niet zo lang geleden gebeurd want er stonden redelijk wat gapers fotokes te nemen met hunne Gsm. Zou de chauffeur nog leven, vraagt ze? Ik antwoord, er staat volk genoeg ik stop niet. Blijkbaar was dat antwoord voldoende want ze drong niet aan. Een goeie 50 km verder, ne pick-up in de kant in dezelfde krampachtige houding als die kamion een beetje ervoor. Geen opmerkingen deze keer, toch wel raar hoe snel men zulke voorvallen gewoon wordt. Met deze is dus mijn stelling, dat het schijnbaar verkeersveiliger geworden is in Th, volledig getorpedeerd.
Bij terug naar Phimai rijdend is er weer een stevig onweer losgebroken dat me den halve weg terug geambeteerd heeft. Men kan een onweer in Th. nu niet gaan vergelijken met de plasregenbuitjes die we kennen van den Be. Hier gooien ze het met bakken uit de lucht, zodoende dat de zichtbaarheid zakt naar een zichtbaarheid vergelijkbaar met een fikse sneeuwbui. Hier een foto toen het nog min of meer "rijdbaar" was.

Tussendoor het traditionele bezoekske aan vrienden van Urai, zie Msaan en Tak.
Reisduur Urai 17h!

Volle zon

Amaai mijn frak, gisteren volle zon. Dan doen ze er hier direct een ° of 10 bij.  Het betekend een ramp voor de kleine. Toch buiten gelokt gekregen met de belofte van "BBQ chicken and sticky rice" op zijn teljoor. Maar dit heeft maar effe goed gegaan tot die op de bodem van zijn teljoor zat. Daana gezeur en gegrol, van te warm, teveel zweten, smerige muggen/vliegen tot "kom we gaan naar huis ik wil hier niet blijven". Eigenlijk had ik hem eens flink willen afrossen, maar gezien hij een beetje buitenmaats is heb ik dat maar wijselijk gelaten. 555555555555

4000 km

4000 km ondertussen al afgebold, denk dat we er op een groffe 5000 km zullen gaan eindigen. Het karreke waar we mee onderweg zijn doet het reuzegoed, wat moeilijk om te parkeren omwille van zijn kamionale afmetingen, maar zelfs dat wordt je gewoon. Met de accidenten is het dit jaar een heel stuk minder erg gesteld, denk dat we er maar een stuk of 5 gezien hebben. Zelfs nog genen platgereden brommist gezien. Het is dan wel meer dan dat ik er in België in heel mijn leven al heb gezien, maar voor Thailand toch een positieve trend. Verleden jaar alleen al met de tocht van Phimai naar Phnom Pisai waren er dat al 5, dat was op slechts 2 dagen tijd. Wel een near-miss meegemaakt waarbij we ook de brokken zouden hebben gedeeld. Buiten luchtschaarste, een korte hartstilstand, en een slapeloze nacht geen schade opgelopen.